අහස පුරා පියා සලන කුරුල්ලනේ
ඇවිත් යන්න එනවද මේ නිසොල්මනේ
පාලු අදුර ගලා හැලෙන හවස් කොනේ
හිත හරියට ඉකි බිදිනව තනිව අනේ
ජීවිතයේ මන්මාවත් අදුරු උනේ
ආදරයේ මන්මුලාව මිතුරු උනේ
පැතූ පැතුම් සිතූ සිතුම් සිහින උනේ
නුහුරු තනිය මගෙ තනියට උරුම උනේ
ගලන කදුලු මගෙ නෙතගට මිතුරු උනේ
හෙලන සුසුම මගෙ ජීවෙට පහස උනේ
සිතේ සතුට මගෙ දිවියටට සතුරු උනේ
සන්සාරෙක මම කල පව් උරුම උනේ
(චතුවී)
No comments:
Post a Comment