ආදරේද මේ ...

සාරා සන්කෙයිය කල්ප
ලක්ශයක්
පෙරුම් පුරල
ලබා ගත්ත ආදරේ.
අවුරුදු හතර පහකින්
යසෝදරාවව
දාල යනකොට
දරා ගන්න පුලුවන් නම්
.
අවුරුද්දක් දෙකක්
ආදරේ කරපු අපිට
ඒ ආදරේ
අපිට උරුම ආදරේ
නොවෙයි නම් 
මේ ආදෙර දාල යන්න
වෙන්වනම්
.
ඒ දුක
දරාගන්න බැරි
අපි
යසෝදරාව තරම්
ආදරේ කරන්න
දන්නෙ නැති නිසාද කියන්න
මම දන්නෙ නෑ
(චතුවී)

සිහගිරි ගුණ

මහ වන මැදින තෙදවත් රුව ගුණ වරුණා
ඔදවත් වෙමින් කවු ගී ගුණ තව වැයුනා
රාවන කසුප් රජවරු හා පද බැඳුනා
ලොවක් මවිත කල බලයක් එහි රැදුනා

සා පව නිවන්නට රජුනට ඕනෙ වුණා
දිය කෙලි කරන්නට බිරියට සිත ඇඳුනා
එන යන උන්ට පැන් ඇති තැන් තව මැවුණා
සිහගිරි මුදුන මහ සයුරක සිරි ගැනුනා

පන දුන් ගලක ඇති පහසට සිත බැදුනා
තබනා විටදි පය එහි කවු ගී මැවුනා
ලියනට තැනක් ඇති බව උණුනට දැනුනා
හිතේ රැදුනු කවි පද එහි ඇමිනවුනා
(චතුවී)

මගේ පංහිදෙන් මැවෙන කවි රටා

ඟුරු පාරෙදි මුනගැහෙන්න

මද අදුරට වහන් වෙලා අත්වැල් පටලා හිඳින්න
කවි කියනා කුරුල්ලන්ගෙ කවි පද හොරැහින් අහන්න
ඔය නෙතු මත දගකරනා කෝල වදන් මට කියන්න
හැමට හොරෙන් අදත් ඇවිත් ඟුරු පාරෙදි මුනගැහෙන්න
(චතුවී)


එනවද
 
සිහින් වළා පටළ මතින් නුඹ සතපා හැඩ බලන්න
දසහක් තරු පොකුරු වලින් එළිය අරන් නුඹට දෙන්න
සඳ සාවිට හොරෙන් ඇවිත් ඔය දෙතොලේ සුව විදින්න
එනවද මුදු පවන් රොදේ පාවි පාවි තුරුල් වෙන්න
(චතුවී)


පෙරුම් පුරනට නම් එපා
 
සත් පියුම් පොඩි පිපුනෙ නැතුවට තබන පියවර ණුඹ දෙපා
ගත් අතින් වැද - හිට්යෙ නැතුවට දකින විට සිවු සත අපා
මහන දම් නුඹ පිරුවෙ නැතුවට ලෝකයේ රුදු බව කපා
මතු හවේ නුඹ බුදුව ඉන්නට - පෙරුම් පුරනට නම් එපා
(චතුවී) 


මට ඉගි කලා  
 
සිලක් අග රැදි නීල බිගුවට ආලෙ කරනට සිත් වෙලා
පහන් සියයක් පිදුව සමිදුට පැතුම් දහසක ගුළි වෙලා
ලංව ඉන්නට නොහැකි බව දැන දැවෙන හදවත නුඹ පෙලා
ජීවිතේ ගැන අපූරුවටම පහන් සිල මට ඉගි කලා
(චතුවී)